जुम्ला
जुम्लाको एकमात्र राडीपाखी उद्योग कच्चापदार्थको अभावले बन्द भएको छ । उत्तरी नाका महिनौं देखि बन्द भएकोले ऊन ल्याउन नसकेपछि तामाङ झोला तथा राडीपाखी उद्योगको काम बन्द भएको उद्योग सञ्चालक कुन्जाङ फुटिक तामाङले बताउनुभयो । वार्षिक १५ देखि २० लाखको कारोबार हुँदै आएको उद्योग बन्द हुँदा यसमा आश्रितहरुको आम्दानी गुमेको तामाङको भनाई छ ।

उहाँले भनुभयो्, चिनियाँ भेडाको ऊनबाट बन्ने कोट, टोपी, झोला, गलबन्दी, कालो काम्लो, राडीपाखी उत्पादन हुदैँ आएको थियो । अहिले बजारमा माग धेरै भए पनि कोभिडपछि कच्चापदार्थ आयात गर्न नसक्दा उद्योग बन्द गर्नु परेको हो । विगत दुई वर्षदेखि उद्योगको काम ठप्प छ । जुम्ली भेडाको कालो र सेतो ऊनबाट बन्ने सामग्रीको माग पनि बढ्दो छ तर जुम्ली भेडाको ऊन छोटो हुने भएकाले अलि झन्झटिलो हुन्छ । चीनबाट आउने ऊन लामो र मुलायम हुने भएकाले सामग्री सजिलै उत्पादन हुने उहाँ बताउन हुन्छ । 

उत्तरी नाका महिनौं देखि बन्द भएकोले ऊन ल्याउन नसकेपछि तामाङ झोला तथा राडीपाखी उद्योगको काम बन्द भएको उद्योग सञ्चालक कुन्जाङ फुटिक तामाङले बताउनुभयो । वार्षिक १५ देखि २० लाखको कारोबार हुँदै आएको उद्योग बन्द हुँदा यसमा आश्रितहरुको आम्दानी गुमेको तामाङको भनाई छ ।

माग अत्यधिक छ । कच्चापदार्थ आयात हुन सकेको छैन । उद्योग नचल्दा घाटा बेहोर्नु परिरहेको छ । चीनको उत्तरी हिल्सा नाका खुलाउन सरकारले पहल नगर्दा कर्णालीको जनजीवनसँगै साना तथा मझौला उद्योग सङ्कटमा परेको सञ्चालक तामाङले जानकारी दिनुभयो ।  चीनको नाका खुलाउन सरकारले कुनै चासो देखाएको छैन । पछिल्लो समय जुम्लामा पनि भेडाको ऊन अभाव हुँदै गइरहेको र गाउँमा परम्परागत तरिकाले राडीपाखी बुन्ने धेरै भएकाले पनि उद्योगका लागि ऊन पाउन मुस्किल छ । चीनको नाका खुलाएर चाँडो कच्चापदार्थ ल्याउने वातावरण बनाइदिन सरकारलाई उहाँले अनुरोध पनि गर्नु भएको छ ।

चन्दननाथ नगरपालिका–२ निवासी तामाङले राडीपाखी बेचेरै वार्षिक ५ लाख आम्दानी गर्दै आउनुभएको थियो । वर्षमा कच्चापदार्थ खरिद, कामदारलाई ज्याला, सामान निर्यात गरी  १५÷२० लाखको कारोबार हुने गरेको थियो । ५ लाख ऊनलाई लाग्थ्योे । सरकारी अनुदानका नाममा आर्थिक वर्ष २०७५÷७६ मा पशु सेवा कार्यालयबाट साढे तीन लाख मात्रै पाएको कुन्जाङले अहिलेसम्म कतैबाट कुनै पनि सहयोग नपाएको गुनासो गर्नुभयो ।

महिनामा ४० देखि ४५ हजार रुपैयाँसम्म नाफा हुन्थ्यो । यसैबाट घर खर्च चलेको थियो माग दैनिक बढ्दै गए पनि कच्चापदार्थ नहुँदा समस्या भएको छ । नियमित पाँच र ज्यालादारीमा १०–१२ जनासम्मलाई उहाँले रोजगारी दिनुभएको थियो । ज्यालादारीमा काम गर्ने महिलालाई एक कोट सिलाएबापत २ हजार र राडीपाखी बुनेबापत र्२ हजार ५ सय दिने गरिएको थियो । सो उद्योगमा सरकारी अधिकारीदेखि जुम्ला भित्रिने अधिकांश आन्तरिक पर्यटकले समेत अवलोकन गर्ने आउने गरेका थिए ।